لوریس چکناواریان در گفت‌وگو با میزان، پیرامون آخرین وضعیت جسمانی خود در ایام کرونا گفت: خوشبختانه در حال حاضر حالم خوب است، سعی کردم با بیرون نرفتن و در خانه ماندن خودم را از بیماری کرونا دور نگه دارم، تمام سعی من رعایت کامل پروتکلهای بهداشتی بود تا بتوانم این بحران را پشت سر بگذارم.  

وی در همین راستا ادامه داد: در شرایط فعلی رعایت کامل پروتکلهای بهداشتی توسط شخص بنده اتفاقی فردی نیست، بیش از یک حرکت فردی رعایت پروتکلهای بهداشتی می‌تواند به عنوان یک رفتار اجتماعی شناخته شود زیرا ما با این نوع از رفتار می‌توانیم علاوه بر حفظ جان خود در حفظ جان عزیزان خود نیز کوشا باشیم.  

رهبر ارکستر ملی ایران با اشاره پیش بینی خود نسبت به آینده موسیقی در سال جاری ادامه داد: در حال حاضر شنیده‌ام که اوضاع کرونا نسبت به ماه گذشته کاهش داشته است، تعطیلات اخیر و محدودیت های فراوان اعمال شده بدون شک در کاهش این آمار تاثیر گذاشته و امیدوارم این روند به از بین رفتن کامل بیماری بینجامد.  

وی در همین رابطه ادامه داد: شرایط فعلی به نحوی پیش رفته که به شخصه امیدوارم در ابتدای سال آینده شاهد بازگشت وضعیت عادی باشیم، البته طبیعتا اگر بخواهیم امید به آینده را حفظ کنیم باید تا آنجا که ممکن است در ادامه سال به حفظ و رعایت پروتکلهای بهداشتی پایبند باشیم و نگذاریم شرایط فعلی بار دیگر از دست برود.  

این پیشکسوت عرصه موسیقی با ابراز امیدواری نسبت به بازگشت اجراهای زنده در سال آینده اضافه کرد: به شخصه امیدوارم که سال آینده با فرارسیدن بهار بتوانیم بار دیگر دور یکدیگر جمع شده و شاهد اجراهای زنده و کنسرتهای زنده باشیم، شخصا امیدوار هستم که این اتفاق را در بهار ٩٩ تجربه کنیم.  

وی درباره مجموعه فعالیت‌های خود در دوران کرونا افزود: به تازگی نگارش قطعه «در ستایش زندگی» را به پایان رسانده ام، امیدوارم روزی فرا برسد که بتوانم این قطعه و تمامی قطعاتی که در دوران کرونا آنها را نوشته ام را روی صحنه ببرم.  

چکناواریان خاطرنشان کرد: دوران کرونا برای همه مردم ایران و سراسر جهان دوران سخت و آزاردهنده‌ای بود اما این دوران چیزهای زیادی را به ما یاد داد و باعث شد قدر کوچک‌ترین داشته‌هایمان را بدانیم، اتفاقاتی که پیش از این شاید برایمان عادی به نظر می رسیدند و حال از داشتن همان‌ها محروم شده ایم، کرونا باعث شد تا قدر یکدیگر را بیش از پیش بدانیم. باعث شد کنار خانواده باشیم و گاها در خلوت خود بیشتر فکر کنیم.